Hallo !

oha yazmayalı aylar olmuş. ben gittim tabi o gece dayanamayıp ve devam ettik bir kaç ay daha. ama sonu belli bi şeye devam etmek kadar insanı yoran, kahreden bir şey var mı acaba? neyse.. harun hayatımın en güzel dönemiydi. ama meğerse daha güzeli varmış? :) meğerse almanya'da beni bekliyormuş. meğerse steteskopuyla her gece kalbimi dinleyip yanımda uyumak için çok uzun süre beklemiş. meğerse ben onunla onun, nerdeyse 360 derecelik harika boğaz, galata manzaralı terasında elimde almanların çok sevdiği o nefis kokteyl etrafa bakınırken (daha önce tanışmış olmamıza rağmen) göz göze gelecekmişim. sanat, politika, edebiyat, tarih, aile hakkında 3 buçuk saat göz göze konuşup harunu onu bunu şunu tamamen unutacakmışım. ve o günden beri vücudumun her yerini saran bir huzur gelip beni bulacakmış. onun için almancayı 1 ayda hayvanlarrrr gibi öğrenecekmişim, onunla balkan turuna çıkacakmışım.. bana bazen mein schatz bazen yavrum diyişiyle ölümüne mutlu olacakmışım.